Μακριά, στην άκρη της Ελλάδος, σιμά στο όριο του Ιονίου με την Αδριατική, σε μια γωνιά μάλλον ξεχασμένη απ’το μύθο και την ιστορία τούτης της γης και του λαού, βρίσκεται ένας τόπος που απ’τον καιρό της Δημιουργίας βρέχεται απ’τα νερά των θαλασσών, μα και στέκει σαν γέφυρα ανάμεσα στις στεριές που τον περιτριγυρίζουν. Και τ’όνομα του; Σαν γλυκιά μελωδία έρχεται με το φύσημα του αγέρα, πάνω στο φλοίσβο των κυμάτων, στ’αυτιά μας τούτη η απόκριση απ’τα βάθη των αιώνων: Κέρκυρα. Κέρκυρα, Κέρκυρα, Κέρκυρα… Και τούτο το τραγούδι της φύσης αντάμα με το χρόνο μιλάει σ’όλων εκείνων τις ψυχές που αναζητούν το ωραίο, το μεγάλο και το αληθινό όπως λέει και ο ποιητής. Σαν παιδί λοιπόν κι εγώ τούτης της γης, μα συνάμα και σαν ταπεινός προσκυνητής στο μεγαλείο τούτου του κόσμου του πανέμορφου, θέλησα να ζήσω το περασμένο καλοκαίρι σ’αυτόν τον τόπο το θεσπέσιο. Κι ήταν πράγματι υπέροχος ο καιρός εκείνος που κάθε μου στιγμή χαιρόμουν μ’όλες μου τις αισθήσεις τούτης της γης τις χαρές και τις ομορφιές: τα δέντρα, τα λουλούδια, τη θάλασσα, τον ουρανό, μα και το χαμόγελο τούτων των ανθρώπων που χιλιάδες χρόνια μετά δείχνουν πράγματι πως είναι παιδιά των Φαιάκων και μακρινός τους πρόγονος ο βασιλιάς Αλκίνοος. Μα ό,τι πιότερο μού’κανε εντύπωση μέσα σε τούτο το ψηφιδωτό είναι η σχέση αυτής της γης με την τέχνη των ήχων, τη μουσική.
Τούτο λοιπόν το πράγμα, η σχέση των Κερκυραίων με τη μουσική, είναι μυστήριο μέγα θά’λεγα για μένα ύστερ’απ’το τελευταίο καλοκαίρι. Βεβαίως από μικρός ήξερα κι είχα ακούσει πως σε τούτο το νησί, το νησί μας, η μουσική είναι μέρος της ζωής των κατοίκων του και τούτη η αλήθεια πράγματι γέμιζε τα παιδικά μου χρόνια. Όμως σαν βρέθηκα εκεί, τόσα χρόνια μετά, ένοιωσα πως αυτή η σχέση δεν είναι μόνο γνωριμία ή συνήθεια. Είναι βίωμα. Για τους Κερκυραίους κάθε εποχής η τέχνη των ήχων απ’τα πιο απλά και αθώα ψελλίσματα ενός παιδιού έως τον θρίαμβο της μουσικής τέχνης με μια συναυλία κλασικής μουσικής σε μια πολυτελή αίθουσα, είναι ό,τι για τον κόσμο η πνοή του ανέμου που αναζωογονεί τη φύση και η δροσιά του νερού που δίνει νιότη, χάρη και ομορφιά σ’ολάκερη την πλάση. Ναι, η μουσική είναι το κάτι άλλο για την Κέρκυρα και τους Κερκυραίους. Δεν είναι απλά συνήθεια, σύμβολο, κομμάτι της ζωής τους ή κάτι τέτοιο. Είναι ο ρυθμός της ψυχής τους απ’όταν βλέπουν για πρώτη μέρα το φως του ήλιου ώσπου να κλείσουν τα μάτια τους.
Τούτο το ένοιωσα σαν πηγαία δύναμη και αυθόρμητη έκφραση ζώντας γύρω μου την αφοσίωση του κόσμου στην τέχνη της μουσικής καθώς κάθε οικογένεια έχει έστω ένα δικό της άνθρωπο ακούραστο ερμηνευτή της τέχνης των ήχων, ενώ πολλές οικογένειες είναι ολότελα βυθισμένες στο πέλαγος της μουσικής κι ύστερα βλέποντας την απίστευτη, μα και πραγματικά εκπληκτική ποικιλία από μπάντες και φιλαρμονικές που με τα τόσα όργανα, αλλά και τις πανέμορφες στολές τους, με αδιάλειπτη παρουσία σε κάθε μεγάλο δρώμενο του τόπου-είτε προς τιμήν της ιστορίας, είτε για τη δική μας τη ζωή-στέλνουν το μήνυμα σ’όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη: η μουσική είναι γνώση, είναι δύναμη, είναι θησαυρός που, όχι μόνο αναβιώνει την παράδοση και τις παλιές μας μνήμες, μα γεμίζει με νόημα τη ζωή μας στο παρόν απ’την ανατολή ως τη δύση κι ανοίγει το δρόμο για το αύριο με την αρχέγονη εκείνη ορμή του ανθρώπου για έκφραση και δημιουργία.
Καθώς όμως στο γύρισμα του χρόνου η μουσική ξεχύνεται σαν αστείρευτο ποτάμι στον ωκεανό του κόσμου, ζούμε πλέον και μιαν άλλη αλήθεια: τούτη η πανάρχαια πανανθρώπινη ανάγκη έρχεται ύστερα και σμίγει μέσα στο φως της Αποκάλυψης του Δημιουργού μας με τη χριστιανική μας πίστη. Έτσι το ίδιο αυθόρμητα η Κέρκυρα λατρεύει το Θεό κι ευλαβείται τον Άγιο και προστάτη της, τον Άγιο Σπυρίδωνα που κι αν έζησε στην Κύπρο, η χάρη του έφτασε να τιμάται ίσαμε δω, στην άκρη του Ιονίου και στης Δύσεως το κατώφλι. Και τότε πραγματικά φαίνεται η ομορφιά τούτου του τόπου που σαν μελωδικό καράβι ταξιδεύει μέσα στους αιώνες δίχως να πιάνει λιμάνι πουθενά γιατί λιμάνι για τη μουσική κι αραξοβόλι γι’αυτόν που την ερμηνεύει, είναι ο νους και η καρδιά εκείνου που τον ακούει και τον νοιώθει. Κι η Κέρκυρα είναι σίγουρα αστείρευτη πηγή για τούτα τα κύματα των ήχων που επιβεβαιώνουν τις αλήθειες της ζωής, μα και με την ομορφιά της φύσης που αντάμα μ’αυτό το υπέροχο μυστήριο, τη μουσική, έρχεται να μας δείξει πόσο αξίζει αλήθεια ο κόσμος που ζούμε…
Κείμενο:Θεόδωρος Σκάνδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου