TONY ANDRESON - THE IMPOSIBLE

Composed:Tony Anderson

Vocals by Liz Navarra

 Violin by Liz Navarra 

Bass by Carson Childers
(2014)

ΤΑΚΗΣ ΣΩΤΗΡΧΕΛΛΗΣ - ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ

Στίχοι - Μουσική - Ερμηνεία:Τάκης Σωτηρχέλλης

Παναγιώτη Βέργο:Σαντούρι

Γιώργο Μαρινάκη:Βιολί
(2016)

Lyrics - Στίχοι:

Όνειρο κι αυτό 

σ’ αγγίζω και σε χάνω 

μάτια μου γλυκά μου 

αχ πόσο σ’ αγαπώ

 Ένα σου φιλί 

θέλω να χορτάσω 

αχ να το κρατήσω 

για πάντα φυλακτό 

Βγαίνω στη βροχή 

μόνο αυτή σου 

μοιάζει μάνα που αγκαλιάζει 

ότι όμορφο ξεχνώ

 Έφερα κρασί 

αντάμα να το πιούμε 

που φεύγεις να τα πούμε 

για ύστερη φορά 

Και σου τραγουδώ 

δεν μπορώ να κλάψω

 μέσα απ’ το τραγούδι 

βρίσκω ότι αγαπώ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΪΣΙΔΩΡΟΥ - ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ

Μουσική - Στίχοι: Ανδρέας Λάμπρου 

Ερμηνεία:Γιώργος Παπαϊσιδώρου

Executive Producer: Νίκος Μουρατίδης 

(2017)

Lyrics - Στίχοι:

Μέχρι τώρα σιωπή, 

κι ένα δάκρυ στο βλέμμα Η ζωή μου κενή, 

βδομάδα δίχως Κυριακή Μα όταν ήρθες εσύ, 

βγήκα έξω απ’ το ψέμα Όλα πήραν μορφή, 

το τέλος μου έκανες αρχή 

Στο σκοτάδι της ψυχής μου, μπήκε φως

Και αστέρια βρέχει τώρα, ο ουρανός 

Δύο λέξεις φτάνουν μόνο, 

για να περιγράψω όσα νοιώθω 

Δύο λέξεις φτάνουν μόνο,

για να πω στ’ αλήθεια ότι ζω 

Δύο λέξεις φτάνουν μόνο, 

για να περιγράψω όσα νοιώθω 

Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ…

Μέχρι τώρα καπνός, κι ένα λάθος στα χείλια

Η ζωή μου γκρεμός,

ένας παράδεισος κλειστός 

Μα όταν ήρθες εσύ,

όνειρα ήρθαν χίλια 

Πως αλλάζει ο καιρός, 

μαζί σου όλα είν’ αλλιώς

Στο σκοτάδι της ψυχής μου, μπήκε φως

Και αστέρια βρέχει τώρα, ο ουρανός 

Δύο λέξεις φτάνουν μόνο, 

Δύο λέξεις φτάνουν μόνο, 

για να περιγράψω όσα νοιώθω

για να πω στ’ αλήθεια ότι ζω 

Δύο λέξεις φτάνουν μόνο, 

Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ…

ΜΑΝΩΛΗΣ ΛΙΔΑΚΗΣ - ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΛΑ

Στίχοι: Νίκος Βαξαβανέλης 

Μουσική: Παύλος Κικριλής 

Ερμηνεία:Μανώλης Λιδάκης

Δίσκος:Κοίτα Τι Έγινε(1988)

Lyrics - Στίχοι:

Νιώθω έναν κόσμο που γυρνάει 

να παρακαλάει «σταματήστε με». 

Νιώθω ό,τι γύρω μου πονάει 

να φωνάζει «αφήστε με». 

Νιώθω κάθε αγάπη που περνάει 

μαχαιριά ερωτική. 

Νιώθω κάθε νύχτα 

να σκορπάει θλίψη και σιωπή. 

Νιώθω πολλά που γύρω μου συμβαίνουν. 

Νιώθω πως κάποιοι κάπου με καταλαβαίνουν. 

Νιώσε κι εσύ για μένα κάτι, αν μπορείς, 

κι έλα να με βρεις, έλα να με δεις. 

Σε περιμένω. 

Νιώθω το κορμί μου που πονάει

και σ’ αναζητάει γύρνα πίσω. 

Νιώθω τη ζωή μου μέρες να μετράει, 

παραπατάει πώς να ζήσω;

Νιώθω πως η τρέλα με ζυγώνει,

 μ’ ακουμπάει το βλέπω. 

Νιώθω πως ποτέ δε θα ξαναρθείς, 

κι ένα στήριγμα γυρεύω. 

Νιώθω πολλά που γύρω μου συμβαίνουν.

 Νιώθω πως κάποιοι κάπου με καταλαβαίνουν.

 Νιώσε κι εσύ για μένα κάτι, αν μπορείς,

 κι έλα να με βρεις, έλα να με δεις. 

Σε περιμένω.

ΣΤΙΧΟΙΜΑ - ΤΑΞΙΔΕΥΩ

Στίχοι - Μουσική: Στίχοιμα

Ερμηνεία:Βαλάντης(Xplicit)

CD:Γεράκι στο χώμα(2006)

Lyrics - Στίχοι:

Ταξιδεύω...Σε μέρη που ζουν αυτά που ζηλεύω:

στο σκάφος του μυαλού μου πάλι

μπαίνω και φεύγω

Πάω απο δω, πάω από κει και κάπου στην Αμερική

στις γειτονιές που οι ηρωές μου μεγαλώσαν εκεί

εκεί που αυτοί οι τρελοί φτιάξανε κάτι για μένα

χορεύανε σε μουσαμάδες βάφανε τρένα

Ταξιδεύω σε μέρη που δεν μπορείς να φανταστείς

και στο ασκέρι του Αλή Μπαμπά γίνομαι ληστής

κι από `κει σε μια παγόδα στην Κίνα

εκεί που οι γυναίκες μοιάζουν με κάτασπρα κρίνα

Και μετά σε κάποια αγορά του Ισλάμ

να λιώνω σε κάποιο της πόλης ζεστό χαμάμ

να μου φέρνουν φερετζέδες συνεχώς για να φάω

να φωνάζω στο κέντρο της Μέκκα

"Αλλάχ σε πάω!!"

Περπατώντας να γυρίζω σ’ ολο το Πουέρτο Ρίκο

στην Κολομβία βόλτα

να δω πώς φτιάχνουν την κόκα

κι από `κει Αργεντινή, Βραζιλία, Αφρική

να ζω και ν’ ανήκω κι εγώ στη μαύρη φυλή

εκεί που όλα γίνονται αγνά σιγά σιγά

Η ζωή αυτή σε θέλει φυγά έτσι ειναι αυτα...

Έτσι ειν αυτά...!

Το γέλιο είναι όταν ταξιδεύω στο χρόνο:

στο χθες, γιατί έξω στο παρόν σας κρυώνω

γίνομαι σαλταδόρος και στο τραμ μπαίνω σφήνα

και σουλατσάρω τσάμπα

μέσα στην παλιά όμορφη Αθήνα

και στου Πολυτεχνείου τη βαριά Ιστορία

να δω πως απ’ το αίμα φυτρώνει ελευθερία

Κι από `κει πίσω στο 33 μετά Χριστόν

να δω έναν άνθρωπο μπορεί και θεό στον σταυρό

κι από `κει στην Αίγυπτο

την ώρα της κατασκευής πυραμιδών

"πώς φτιάξαν τέτοιο πράγμα;" θα μου πεις

μα φεύγω γιατι άκουσα πως καίγεται η Ρώμη

προλαβαίνω πιστεύω να ταξιδέψω λίγο ακόμη

Και μέσα σε μια ζούγκλα κάπου στην Αφρική

και κατευθείαν μετά για μαύρη μαγεία στην Αϊτή

να δω τι γίνονταν εκει πριν πατήσουν λευκοί

πρωτού βάλουν τους ντόπιους στα πλοία με το άσπρο πανί

Και φεύγω κάπου στο `89 στη Γερμανία

να δω το τοίχος του αίσχους

να περνάει στην Ιστορία

επιτέλους μετά από χρόνια γίνεται κομμάτια

αν θες να δεις όσα λέω, απλά κλείσε τα μάτια

ΘΑΝΟΣ ΠΕΤΡΕΛΗΣ - ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ

Μουσική: Μάριος Ψιμόπουλος 

Στίχοι: ΝΙΝΟ
Ερμηνεία:Θάνος Πετρέλης

Παραγωγή: Μάριος Ψιμόπουλος

Σκηνοθεσία: Alexis Konstantinidis
(2015)

Lyrics - Στίχοι:

Προσπαθώ ξανά να σταθώ στα πόδια μου

Είναι νύχτα κι έχω περάσει τα όρια μου

Αν κοιτάξεις μέσα μου όλα είναι διαλυμένα 

Ξέρω δεν υπάρχει κατι άλλο σαν εσένα - σαν εσένα..

Που να βρω ξανά έναν άνθρωπο σαν εσένα

Που να έχει μια καρδιά μόνο για μένα

Πως να ζήσω μέσα μου όλα είναι καμένα

Δεν μπορω χωρίς εσένα 

Πως να φύγω τα πλοία όλα είναι δεμένα

Κάνε κάτι έλα πίσω εδώ σε μένα

Δεν το βλέπεις δε σε έχω ξεπεράσει ακόμα 

Έχω πιει και είμαι λιώμα

Προσπαθώ ξανά να τον βρω τον δρόμο μου

Μα η απόσταση από σένα μεγαλώνει

Αν ακούσεις την καρδιά μου μιλάει για σένα

Ξέρω δεν υπάρχει κάτι άλλο σαν εσένα

ΑΛΕΞΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ - DEMETRIO STRATOS - ΨΙΘΥΡΟΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΑΚΡΙΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΟΝΕΙΡΟ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΥΞΙΔΑ

ΨΙΘΥΡΟΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΑΚΡΙΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΟΝΕΙΡΟ 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΥΞΙΔΑ 

DEMETRIO STRATOS

Τους περισσότερους μήνες του χρόνου τα νερά είναι πολύ θερμά στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Παραμένουν όμως θολά εξαιτίας της στενότητάς του,αλλά και εξαιτίας των ιζημάτων και της λάσπης που έχουν κατακαθίσει στη διάρκεια των αιώνων στον βυθό. Όταν κατά τις αρχές του καλοκαιριού οι δυνατοί άνεμοι της ερήμου βρούν το παλιό λιμάνι αναγκάζουν ντόπιους και τουρίστες να κλείνουν τα αυτιά τους ή να κρατούν τα καπέλα τους,μην παρασυρθούν απ το απότομο ξέσπασμα τους. Στο σχετικά πρόσφατα ανακαινισμένο φρούριο Κα ΐ τ – Μπεή οι εξωτερικές θύρες στριγλίζουν στη μανία του αέρα. Στη συγκεκριμένη πόλη της Αιγύπτου το 1945 θα γεννηθεί στις 22 Απριλίου από έλληνες γονείς,ο Στράτος Δημητρίου ( αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα ). 

Από πολύ νεαρή ηλικία είχε κλίση στη μουσική. Οι γονείς του παρατηρούσαν το πόσο εύκολα ερμήνευε κι απομνημόνευε μια κι έξω παιδικά τραγούδια,στα αγγλικά βεβαίως,γιατί το σχολείο ήταν βρετανικό. Κατόπιν η οικογένεια του Στράτου μετοίκησε στη Λευκωσία της ενιαίας Κύπρου,εξαιτίας της εργασίας του πατέρα του. 

Παράλληλα με τη σχολική εκπαίδευση αρχίζει σπουδές πιάνου, και λίγο αργότερα ακορντεόν. Ήταν δεν ήταν 18 ετών,κι εγκαταλείπει το νησί της Κύπρου έχοντας προορισμό το Μιλάνο για να σπουδάσει το μεγάλο του όνειρο. Αρχιτεκτονική. Σπούδαζε τη μέρα στο Politecnico και για την επιβίωση,συμμετείχε ως πιανίστας σε session ηχογραφήσεις διαφόρων σχημάτων . Κοντά στο 1966-1967,οι σπουδές της Αρχιτεκτονικής θα περάσουν σε δεύτερο πλάνο, αφού το δημοφιλές ιταλικό σχήμα της εποχής « I RIBELLI » , ψάχνοντας για τραγουδιστή στη θέση του νεαρού τότε ADRIANO CELENTANO – ο οποίος έκανε τη στρατιωτική του θητεία, βρήκε στο πρόσωπο του Stratos ,τον ιδανικό αντικαταστάτη. Από εκείνη την στιγμή λοιπόν το ιταλικό μουσικό αλλά και καλλιτεχνικό γίγνεσθαι μετέτρεψε ως λιγότερο εύηχο το όνομα του Στράτου ,στο περισσότερο ιταλικό φαινομενικά , Demetrio Stratos! Ένα όνομα το οποίο θα αφήσει μια τεράστια παρακαταθήκη όχι μόνο ως τραγουδιστή μιας πόπ μανιέρας ή ενός πιο progressive ρόκ στίγματος στη συνέχεια ,αλλά ενός πολυτάλαντου σολίστα της φωνής.

Επανερχόμαστε εκ νέου στο 1966-1967, όπου οι « I RIBELLI » ηχογραφούν ένα 45αρι με τίτλο « Pugni Chiusi » - (μτφ.κλειστές γροθιές) όπου ο Demetrio Stratos αρχίζει να ξεδιπλώνει την ερμηνευτική του ικανότητα κάνοντας αρκετούς να συζητούν το όνομα του, παίζοντας και πιάνο παράλληλα .Για την β πλευρά στο 45αρι διασκευάζουν στα ιταλικά το πασίγνωστο εκείνη την εποχή « Dilayla», δίνοντάς του τον τίτλο, « la Nostra favola » - ( το Παραμύθι μας ). Παράλληλα δοκιμάζουν τη τύχη τους και στο ετήσιο festival του San Remo, δείχνοντας το μουσικό τους ανάστημα σε ένα κόσμο που άλλαζε διαρκώς και που η γειτονική Γαλλία βίωνε εκ των έσω με την εξέγερση του Μάη-στο Παρίσι. Πολιτικοποιημένος καθώς ήταν ο Demetrio Stratos ,όπως και πολλοί συμφοιτητές του μοιράζει φέϊγ βολάν στην είσοδο της Σχολής,και γνωρίζεται μέσω της κοινής τους φίλης,Θάλειας Ιστικοπούλου με τη συμφοιτήτριά του,Daniela Ronconi,την μελλοντική γυναίκα του. 

Το 1970 γεννιέται η κόρη τους, Αnastasia. Προηγουμένως ,έχει ήδη αποχωρήσει απ τους « I RIBELLI » αφού δεν τον εκφράζουν πια. Ήταν ένα μικρό κόλπο της μοίρας η συγκεκριμένη απόφαση καθώς ηχογραφώντας σε κάποιο studio στο Μιλάνο γνωρίζεται με τους Giulio Capiozzo,Ares Tavolazzi,και Paolo Tofani και ιδρύουν το σχήμα, AREA. Λίγους μήνες αργότερα θα μπεί στο συγκρότημα και ο πιανίστας Patrizio Fariselli. Με την αμέριστη στήριξη ενός διορατικού και οξυδερκούς ανθρώπου του G.Sassi - o οποίος ιδρύει την δισκογραφική CRAMPS RECORDS, θα οργώσουν όλη την Ιταλία απ το Μιλάνο ως τη Σικελία,δίνοντας μια ξεχωριστή χροιά στην progressive rock μουσική έκφανση της Ιταλίας.

Οι Area με τον Demetrio Stratos στη φωνή στήνουν ρόκ εικόνες ριζοσπαστικά πρωτοπόρες με θαυμαστή ενέργεια ,εγκολπώνοντας στοιχεία folk (από ηπειρώτικα μοιρολόγια ως και ποντιακά ηχοτοπία ,κλπ.) Η Μουσική τους, ιδιαίτερα μετά το άλμπουμ « Arbeit macht frei» (1973) θα ακροβατεί ανάμεσα στην ατμόσφαιρα των ντανταιστών καλλιτεχνών απ τη μία,και την εσώτερη ανάγκη-ή πίστη,ας το πούμε καλύτερα για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στην Ευρώπη σε φόντο κόκκινο. Παίζουν δωρεάν σε πάρκα, πλατείες, σε λαικές γιορτές και καταλήψεις,αλλά και σε θέατρα,άλλα άγνωστα κι άλλα γνωστά ( Teatro Elfo-Milano,etc.) Ας όψεται ο πόλεμος του Βιετνάμ-ο οποίος εξακολουθούσε να μετρά συνεχώς θύματα στις Η.Π.Α. του Νίξον, το πραξικόπημα στην Πορτογαλία, το Πολυτεχνείο στην δικιά μας Ελλάδα, και λίγο καιρό αργότερα η διχοτόμηση της Κύπρου. 

( https://youtu.be/Y6YdvNCwmks. ) 

Ξέχωρα απ τη τεράστια μουσική τους παιδεία οι Area και ο Demetrio Stratos, δείχνουν απ τη πρώτη στιγμή την αλληλεγγύη και την συντροφικότητα στους λαούς που μάχονται σε παγκόσμια κλίμακα για το ύψιστο αγαθό : την ελευθερία. 

Δεν είναι μόνο οι στίχοι του τραγουδιού τους ,Luglio,agosto,settembre (nero)-Ιούλιος,Αύγουστος,Σεπτέμβριος(Μαύρος) για παράδειγμα, αλλά η δυναμική της συγκεκριμένης μπάντας χρησιμοποιώντας μεσογειακά folk στοιχεία,τα οποία υπερπηδούν σύνορα εμβαθύνοντας την έννοια της ροκ. Οι Area γράφουν: 

« Παίζοντας με τον κόσμο κάνοντας τον κομμάτια,όπου τα παιδιά ο ήλιος έχει μετατρέψει σε γέρους.Δεν ευθύνομαι εγώ εάν η πραγματικότητα σου με αναγκάζει να πολεμήσω την επιβολή σιωπής για αδικήματα κατά του νόμου,κι ίσως έτσι θα μάθουμε αυτό που πραγματικά σημαίνει,να βυθίζει κανείς στο αίμα το ανθρώπινο γένος! Τύποι άχρωμοι σχεδόν (φαίνονται) όλοι ίδιοι.Ο θυμός μου διαβάζεται πάνω στις εφημερίδες, διάβασε την Ιστορία, όλος ο δικός μου πόνος είναι το να βλέπεις τους ανθρώπους μου να μην θέλουν να πεθαίνουν……»1

Χαρακτηριστικό της εποχής καθώς η φοιτητική αντίδραση ( καθώς και ενός μέρους της κοινωνίας ) πύκνωνε, σήμαινε κατ’αρχήν την αμφισβήτηση παλιότερων γνώσεων περί τέχνης και όλων των διαύλων μεταδόσεων της. Η λέξη κλειδί, έγκειται στον σύνδεσμο της πρακτικής με τη θεωρία. Ο συνεχής πειραματισμός άπτεται στην έννοια της performance, έτσι ο Στράτος σταματά να κινείται πιά στο ημίφως και η προσπάθειά του αποκτά «αμφοτερόγλωσσες» μουσικές προεκτάσεις με όπλο το μυαλό (φαντασία) και τις φωνητικές χορδές σε ταλάντωση. 

O Demetrio Stratos παράλληλα συνεργάζεται με περιοδικά ψυχανάλυσης για τη σχέση «Γλώσσας και Ψυχής» ερωτούμενος σε συνέντευξή του για το περιοδικό «il Piccolo Hans»2 τονίζει “Ζούμε την εποχή όπου δυστυχώς θριαμβεύει ο νέο-ορφισμός ,το αντικείμενο της νοσταλγίας –οι φωνητικές χορδές, το οποίο πάλλεται, όμως καθώς δεν του δίνουμε τη δέουσα σημασία ως performers, περνά απαρατήρητο. Γινόμαστε από μόνοι μας θύματα της τεχνολογικής εξέλιξης,καθώς δίνουμε σημασία στο σώμα – προϊόν που απορρέει απ τη libido (φροΰδική θεωρία) και καθόλου για το αποτέλεσμα που μπορεί να παραχθεί απ τις ίδιες τις φωνητικές μας χορδές.”

Η αγωνία του Demetrio Stratos για το γκρέμισμα του φράγματος των γλωσσικών και ψυχολογικών ορίων της φωνής, διακρίνεται ήδη απ τη δουλειά του με τους Area,καθώς όμως πιστεύει ότι μπορεί να εμβαθύνει την μελέτη της φωνής ακόμη περισσότερο,πειραματίζεται στην ανατομία και φυσιολογία του φωνητικού οργάνου έως και τις ψυχαναλυτικές εφαρμογές της χρήσης του ( language) και βάζει σε δεύτερη προτεραιότητα τη συνεργασία με τους Area. Εκδίδει το άλμπουμ «Cantare la voce”3 στην Cramp Records ,το 1977 όπου όλοι αμήχανοι ακούμε τον performer Στράτο να μας δείχνει στη πράξη τον φωνητικό μετατονισμό, τις διπλοφωνίες-τριπλοφωνίες-τετραφωνίες ,τον εγγαστριμυθισμό. Η φωνή του γίνεται ένα “θηρίο”,ας μας επιτραπεί ο χαρακτηρισμός,συναντώντας τα έγχορδα,τα πνευστά,το μπάσο,τα πάντα…και φτάνει στα άδυτα του πνεύματος.

Συμμετέχει στη 10η Biennale του Παρισιού τον Οκτώβρη του 1977. Την αμέσως επόμενη χρονιά,συμμετέχει σε 2 events με την ομάδα χορού ,του Merce Cunningham και στο Roundabout Theatre της Ν.Υόρκης με κουστούμια του Αndy Warhol,υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Jasper Johns και μουσική διεύθυνση τον John Cage. Με τον συγκεκριμένο δάσκαλό και avanguard δημιουργό,ηχογραφούν το έργο ,62 Mesostics re Merce Cunningham, απ τον οποίο πήρε τεράστια ώθηση να απελευθερωθεί πλήρως επινοώντας τα λεγόμενα, Μesostics ( Πειραματικά Μισό-στιχα). Προχωρούν μαζί πάνω στις αυξομείωση της φωνητικής έκφρασης ,βάζοντας στο παιχνίδι και τις ηλεκτρονικέ δυνατότητες μέσω των κομπιούτερ. H φωνή έλεγε ο Stratos “ως τρόπος έκφρασης είναι ένα ταξίδι στα άδυτα της ψυχής,ένα ταξίδι πνευματικού ελέγχου,όπου συμμετέχεις ολόκληρος.Στη πράξη προσδοκώ να φτάσω πιο κοντά στους οξείς ήχους κι έχω κατορθώσει να φτάσω έως τους 7000 Ηertz. Να πιάσω 3 ,ίσως και 4 νότες τη φορά ,απομονώνοντας τις καλές- δηλαδή τις αρμονικές!” 

( https://youtu.be/KYaiq10PwrO ) 

Ειδικά στα τελευταία του μαθήματα στο Κονσερβατόριο του Μιλάνου επαναλάμβανε πως τα όρια της φωνής έχουν άμεση σχέση απ τις κοινωνικές και πνευματικές συνθήκες. Μαγεύεται απ τους γλωσσοδέτες-και τους χρησιμοποιεί κατά το δοκούν στις φωνητικές του performance:….o τζίτζιρας ο μίζιρας,ο τζίντζι-μίντζι –χόντζιρας,ανέβηκε στη τζιντζιριά,στη μιντζιριά,στην τζίντζι-μίντζι-χοτζιριά,να φάει,ένα μίντζιρα,ένα τζίτζιρα,ένα τζίτζι-μίτζι-χόντζιρο.. Χρησιμοποιεί με ταχύτητα τη γλωττίδα ή ακόμη και τα μάγουλα ( έχοντας εντυπωσιαστεί ο ίδιος απ τους μοναχούς του Θιβέτ,ή τους νομάδες της Μογγολίας) εντυπωσιάζοντας το πιστό του ακροατήριο (και όχι μόνον ) εισερχόμενος πια στις αισθήσεις του θεατρικού παιχνιδιού,ανανεώνοντας συνεχώς το ενδιαφέρον του κοινού, και των συνεργατών του μουσικών. Ο Stratos εν κατακλείδι, πιστεύουμε ως Μουσική Πυξίδα ότι συνέδεσε με προσωπικό ρίσκο την «αισθητιστική μας» εντρύφηση στην ύψιστη παιδεία της αναζήτησης.

Δυστυχώς θα φύγει απ τη ζωή πολύ γρήγορα,καθώς χτυπήθηκε από καλπάζουσα λευκαιμία στα 34 του χρόνια ,και θα αφήσει τον περίεργο αυτό κόσμο , στο Μemorial Hospital της Ν.Υόρκης στις 13 Ιούνη του 1979.

Κύλησε η ώρα καιρός να φεύγουμε, προτιμώ έτσι ως επίλογο να σας μιλήσω για τον πατέρα του Stratos που ήταν καπελάς,για ένα γνωστό τους που τους γνώρισε τον Κ.Καβάφη,ή για τον μουεζίνη εκεί στα τείχη της Αλεξάνδρειας ,όπου με το αργόσυρτο κάλεσμά του δέσποζε στις αναμνήσεις του μικρού Στράτου Δημητρίου. Έτσι εντελώς φυσικά ξαναγυρίζει εντός μας , ο ζεστός και ταυτόχρονα ανυπέρβλητος τρόπος που ερμήνευε ο Stratos σε όποιο γλωσσικό ιδίωμα επιχειρούσε, περνώντας όρια γιγάντια που ελάχιστοι performers στην ιστορία της μουσικής άγγιξαν. Μια progressive κρυπτομελωδία σε φόντο της μουσική παράδοση της Ηπείρου μας με τη φωνή του Στράτου σκαλίζει το μυαλό μας. Είναι κάποιες λέξεις απ το τραγούδι των Αrea “Cometa Rossa ”- (Κόκκινος Κομήτης)“ Άντε μωρέ ανοίξτε ,χείλη μου,ανοίξτε γλυκά να τραγουδήσω τη καρδιά, κομήτη κλείσε, το στόμα και φύγε,αντε μωρέ κομήτη,κλείσε το στόμα και φύγε ,ω,ω,ω,ω,ω..αντέ μωρέ άνοιξε τα μάτια στην ελευθερία! ” 

Αν ένας υποθετικός δημοσιογράφος είχε ρωτήσει τον Demetrio Stratos τις πτυχές της έμπνευσής του, ίσως να του απαντούσε το εξής: “Μην απορείτε, γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια και νομίζω πως οι Έλληνες της Αλεξάνδρειας είναι η πόρτα μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Εγώ είμαι κάτι σαν θυρωρός!”. 

Στο επανιδείν

Υ.Γ. 

1. Για την ολοκλήρωση του συγκεκριμένου άρθρου χρωστώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στην καλή μου Φίλη, Νατάσα Ρουχωτά- Scaccabarozzi και στο βιβλίο της, “Πού οι Έλληνες”, εκδόσεις Financial Forum,Αθήνα-Μαρούσι,1997. 

2. Εξίσου ευχαριστoύμε και μνημονεύουμε τους κυρίους Μιχάλη Σιγανίδη και Βαγγέλη Μολαδάκη,για το άρθρο τους στο περιοδικό “συν και πλην”, νούμερο 3/1982. Επίσης το περιοδικό “Il Piccolo Hans” ¨ ΤΕΥΧΟΣ 24,Οκτώβρης-Δεκέμβρης,1979. 

3. Κι επειδή ίσως κάποιοι φίλοι θελήσουν να αναζητήσουν οπτικοακουστικό υλικό για την φωνητική έρευνα του Stratos θα προτείναμε τα ντοκιμαντέρ Suonare la Voce,60 ′, 1989 και Stratosfera I ,60′, 1989. Στο πρώτο ,ομότεχνοί του αλλά και μελετητές προσπαθούν να εξηγήσουν τη πορεία του ως performer,ενώ στο δεύτερο,καταγράφεται η εκδήλωση για τα δέκα χρόνια της απώλειάς του,στο Istituto Italiano di Cultura της Νέας Υόρκης. Το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει συνεντεύξεις του John Cage μεταξύ άλλων και συνεργατών του απ τους Area. 

4. Η γειτονική μας Ιταλία τιμά το λαμπρό όνομά του του-κρατώντας τον στις μνήμες των πολιτών της, αφού εδώ και αρκετό καιρό υπάρχει Πλατεία αφιερωμένη στον Μουσικό της Πειραματικής σκηνής,Demetrio Stratos, στο Οppido Lucano της Ποτέντσα ( Βasilicata ). Εξού και η φωτογραφία της επιγραφής λίγο παραπάνω. Στα μέρη μας ούτε άχνα δυστυχώς! 

OMINUS - KIM - ΠΟΣΟ ΣΕ ΘΕΛΩ

Στίχοι: Ominus 

Μουσική: DjDoc & Y-Not
Παραγωγή:DjDoc & Y-Not

Ερμηνεία:Ominus,Kim

Legacy Entertainment(2011)

---------------------------

FOLLOW ME @ http://instagram.com/ominusofficial

OMINUS OFFICIAL FB PAGE:http://www.facebook.com/pages/OMINUS/...

Director of photography/Editing: Pedram Vossoughi

https://www.facebook.com/profile.php?...

Lyrics - Στίχοι:

Μακριά σου εγώ...ούτε στιγμή δεν αντέχω

νιώθω πάλι σαν να πέφτω

μες στο δικό σου κενό, είναι να σαν να μη σ' έχω

Θεέ μου πόσο σε θέλω! Πόσο σε θέλω!

Το ξέρεις! Το ξέρεις!

Είναι ένας χρόνος από τη μέρα που χωρίσαμε

ένας χρόνος που τελευταία φορά μιλήσαμε

πείσαμε τους 2 μας, πως θα 'τανε καλύτερα

να τέλειωνε η σχέση αυτή έστω μια ΄ώρα αρχύτερα

τι κι αν δεν ήθελα; Τι κι αν προσπάθησα;

τι κι αν πολλές φορές να συζητήσω κάθισα;

τώρα την πάτησα κι έμεινα στον άσσο

τα βράδια πίνω μόνος μου για να σε ξεπεράσω

καλύτερα άστο γιατί να το κουράζουμε;

γιατί το συνεχίζεις αφού λες πως δεν ταιριάζουμε;

γιατί ν' ασπάζομαι τα ψυχολογικά σου;

απ' τη στιγμή που τα θελες εσύ όλα δικά σου;

Χα!!! Τώρα θηλιά η αγκαλιά σου

θηλιά και τα φίλια μα τώρα γίνανε σκιά σου

δεν είμαι στα καλά μου όταν δεν είσαι στα καλά σου

γιατί όσο και να θέλω δεν αντέχω μακριά σου...

είναι ένας χρόνος που απ' τη μνήμη μου δεν σβήνεται

ένας χρόνος μακριά σου άλλο δεν γίνεται

τώρα ποιος ευθύνεται εδώ που χούμε φτάσει

στον πειρασμό αν δεν έμπαινα θα σ' είχα ξεπεράσει

είχες την τάση να τα ισοπεδώνεις όλα

και όσα ένιωθες μου μοιάζαν με κενή κόλα

μα εγώ σε θέλω ακόμα πιο πολύ τώρα

τώρα που οι τύψεις στο μυαλό σου γίναν μπόρα

τα είχες όλα μα ήθελες παραπάνω

πιο πάνω απ' το εγώ σου να το ξέρεις πως δεν φτάνω!

και τώρα τι; Τώρα για πες μου τι να κάνω;

τώρα που σε θέλω νιώθω πάλι πως σε χάνω!

Έφυγες κι έχει αλλάξει η ζωή μου

Γιατί πίστευα πως θα σουνα δική μου

Έχουν μείνει τα σημάδια στο κορμί μου

Και περιμένω να 'ρθεις!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - DIANA - ΚΟΙΤΑΞΕ ΜΕ

Στίχοι: Γιώργος Τσοπάνης 

Μουσική: Κυριάκος Παπαδόπουλος

Γιάννης Πλούταρχος,Diana 

(2017)

Lyrics - Στίχοι:

 Ίσως, ήταν λάθος μου να σ' αγαπήσω, 

μα στο χθες δεν μπορώ να γυρίσω, 

και να πάψω για σένα να ζω, 

Iσως, αν βρεθείς στην δική μου την θέση, 

κάποιος άλλος ποτέ σε πονέσει, 

καταλάβεις πως νιώθω εγώ.

''Kοίταξέ με, κράτησέ με,

μη μου λες πως είναι αργά,

η δική μας η αγάπη, 

Kοίταξέ με, 

άκουσέ με,

δεν τελειώνει έτσι απλά, 

σου το λέω αληθινά,

όσο ζω θα σου ανήκει, η δική μου η καρδιά

''Eίπες, πως το τέλος εδώ έχει φτάσει,

Eίπες, να χωρίσουμε θέλεις σαν φίλοι,

ότι νιώσαμε έχει περάσει, 

δεν υπάρχει άλλη λύση για μας,

μα το δάκρυ κυλάει στα χείλη, 

δεν μπορείς να κρυφτείς, μ' αγαπάς...

ΝΟΤΗΣ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ - ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΑΤΕ

Στίχοι:Βασίλης Γιαννόπουλος

Μουσική:Χριστόφορος Γερμενής

Ερμηνεία:Νότης Σφακιανάκης

CD:16 αυτοτελείς ιστορίες(2013)

Lyrics - Στίχοι:

Απόψε νύχτα μην ξημερώσεις

κι εσύ τσιγάρο να χαρείς μη μου τελειώσεις, 

μη με προδώσεις... μη με προδώσεις...

Απόψε άστρα μη με κοιτάτε, 

που να γυρνάει τώρα πια και που κοιμάται

μη με ρωτάτε... μη με ρωτάτε...

Μη με ρωτάτε να σας πω γιατί πονάω

έτσι μ’ αρέσει και κανέναν δεν ρωτάω

δικός μου είναι ο καημός κι όσο αντέξω

στο κάτω-κάτω ας πεθάνω για μια αγάπη μία κι έξω

Σαν τραίνα άδεια παροπλισμένα, 

τα όνειρα μου που σκουριάζουν αραγμένα

χωρίς εσένα... χωρίς εσένα...

Απόψε φίλοι μη μου μιλάτε

κι αν η κακούργα η καρδιά της με θυμάται

μη με ρωτάτε... μη με ρωτάτε...

Μη με ρωτάτε να σας πω γιατί πονάω...