(Παραδοσιακό,Διασκευή:M.Τζουγανάκης)
Μιλώ σου με τα μάτια μου
κι αυτό νομίζω φτάνει
να καταλάβεις η καρδιά μου
σε ποια μεριά σε βάνει.
Τον τόπο που'χω στην καρδιά μου
για σένα φυλαμένο
είναι μπαξές που μήδε εγώ
καμιά φορά δε μπαίνω.
Φωτιά θα βάλω να καώ
και ύστερα θέλω να'ρθεις
στη στάχτη με τα χέρια σου
το σ'αγαπώ να γράψεις
Τη βλέπω και παραμιλώ
μιλάει και τα χάνω
αχ η δικιά μου να 'τανε
την προσευχή μου κάνω
Ω! τη μπαντέρμη τη βραδιά
και πως θα την περάσω
που πάλι με τα μάτια μου
μόνο θα σ'αγκαλιάσω
Παράξενέ μου έρωτα
σεβντά μου πεισματάρη
να κάτεχα η αγάπη μας
ήντα τροπή θα πάρει.
Δεν σταματάω να σ'αγαπώ
φώς μου κακό δεν κάνω
και όσο μ'αρνείσαι θα πονάω
για σένα παραπάνω.
Κάθε βραδιά στο όνειρό μου
σε περιμένω να'ρθεις
μα σαν θα φύγεις απ'αυτό
γίνεται εφιάλτης.
Φεύγει μου η σκέψη τσι βραδιές
και μου χαλάει τον ύπνο
κι όπου κι αν ψάξω να τη βρώ
σ'τσ'αγκάλες σου τη βρήχνω
Όπου και να πάει η σκέψη μου
σε σένα καταλαγιάζει
αφού τη γνώμη τση καρδιάς
ο χρόνος δεν αλλάζει.
Ξάπλωνε κόρη του σεβντά
τση ώρες που θα σου λείπω
κι εγώ θα γίνομαι όνειρο
μες στο γλυκό σου ύπνο.
Απόψε θα'ρθω να γενώ
κρυφά το όνειρό σου
γι'αυτό μωρό μου από νωρίς
στον ύπνο παραδώσου.
Απόψε θα'ρθω να γενώ
όπως και κάθε βράδυ
του ονείρου σου η παρηγοριά
και του κορμιού σου χάδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου