Στίχοι: Ελένη Γιαννατσούλια
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Ερμηνεία:Νίκος Οικονομόπουλος
Digital Single(2023)
Heaven Music
Παραγωγή:Κώστας Καλημέρης
Ενορχήστρωση – Προγραμματισμός – Πλήκτρα: Μαρία Παπαδοπούλου
Ηχογράφηση Φωνής: Τάκης Αργυρίου
Ηχογράφηση Κιθάρας: Χάρης Καραντζάς
Editing: Άρης Γαλανός Πρόσθετες
Ηχογραφήσεις – Μίξη: Κώστας Καλημέρης
Mastering: Γιάννης Χριστοδουλάτος, Sweetspot
Άλκης Μισιρλής:Τύμπανα
Γιάννης Γρηγορίου:Μπάσο
Ευριπίδης Ζεμενίδης:Κιθάρες
Κώστας Καλημέρης:Κρουστά
Video Credits:
Σκηνοθεσία: Nick Marianos
Διευθυντής Φωτογραφίας: Dimitris Lambridis
Διεύθυνση & Οργάνωση Παραγωγής: Ju Stamatakis
Director Assistant & Montage: Βασίλης Μαντζώρος
Color: Δημήτρης Καρτέρης
Camera Crew:
1st Ac: Γιώργος Μεταξάς
2nd Ac: Θοδωρής Πασπαλιάρης
Steadicam: Stefanos Knapp
Lighting Department:
Χάρης Πουρνιάς
Νίκος Παπαθανάσης
Γιώργος Καραντάλης
Αλέξανδρος Ντάϊκο
Art Department:
Ολυμπία Θεοδωρίδου
Assistant: Γιάννης Μητσέλος
Drone: Γιάννης Κορφιάτης
PA’s:
Μάνος Καρανικόλας
Christian Jeppesen
Beauty Crew:
Styling: Στέφανος Ζαούσης
Makeup: Έλενα Χατζηνικολίδου
Model: Χριστίνα Κανελλοπούλου
Camera Rental & Lights:
White Balance & Bright Vision
Επιμέλεια μαλλιών cast: Κωνσταντίνος Ρόμπoλας, μέλος τεχνικής ομάδας ESP HELLAS
Lyrics - Στίχοι:
Νύχτωσε η μέρα
Πάει και η δευτέρα
Όπως και η καρδιά μου
Ο καιρός μουντός
Σε βαθιά σκοτάδια
Ρίχνεις παραγάδια
Το άπλετο σου φως
Και εγώ εκτός
Κλείνω μάτια
Μα ο ύπνος κομματιάζεται
Στην οδό σου ο καημός μου
Με έχει βγάλει
Η σιωπή σου
Προδοσία ονομάζεται
Μες στη δίνη του θυμού
Με ρίχνει πάλι
Οδός μοναξιάς ξημερώματα
Σε ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα
Και ζω, νομίζω, μα δεν ανασαίνω
Οδός μοναξιάς τα χαράματα
Καιρός να μάθω να μην περιμένω
Με έχεις ξεχάσει και εσύ και τα θαύματα
Οδός μοναξιάς τα χαράματα
Άνθρωποι περνάνε
Έρχονται και πάνε
Με τα βήματά σου
Δεν πατάει κανείς
Κάποια δίπλα τρέχει
Το άρωμά σου έχει
Πλάνη της στιγμής
Δεν θα φανείς
Κλείνω μάτια
Μα ο ύπνος κομματιάζεται
Στην οδό σου ο καημός μου
Με έχει βγάλει
Η σιωπή σου
Προδοσία ονομάζεται
Μες στη δίνη του θυμού
Με ρίχνει πάλι
Οδός μοναξιάς ξημερώματα
Σε ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα
Και ζω, νομίζω, μα δεν ανασαίνω
Οδός μοναξιάς τα χαράματα
Καιρός να μάθω να μην περιμένω
Με έχεις ξεχάσει και εσύ και τα θαύματα
Οδός μοναξιάς τα χαράματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου